Αποχαιρετούμε την Αλίκη Συμεωνάκη…

Αποχαιρετούμε την Αλίκη Συμεωνάκη, την ακριβή μας συνάδελφο, την πολυαγαπημένη καθηγήτρια όλων των μαθητριών και των μαθητών μας , την λατρεμένη μας φίλη.

Για πέντε χρόνια το σχολείο μας είχε την τύχη να γεμίσει με στίχους, ίχνη χρωμάτων, φαντασία, δημιουργικότητα, γοητεία και ένα υπέροχο χιούμορ.

Και οι καρδιές μας με αγάπη.

Δεν το πιστεύουμε πως μας άφησε.

Στην πραγματικότητα δεν έφυγε ποτέ από το σχολείο μας, το θεωρούσε πάντα δικό της κι εμείς την λογαριάζαμε πάντα δική μας.

Θα είναι πάντα εδώ, μαζί με την έμπνευση που προκάλεσε τις – ελαφρά παραλλαγμένες – λέξεις που ακολουθούν, με αφορμή ένα σχέδιο του Αρχάγγελου, έργο του Γύζη.

«Να την προσέχεις, άγγελε. Είσαι ακόμα εκεί; Είναι σκοτεινά. Είναι κι άλλοι εκεί. Να την προσέχεις, άγγελε. Με τα λευκά φτερά σου προστάτεψέ την, στο μακρύ σου φόρεμα ζωγράφισε την ελπίδα.»